به نقل از «ایمنا»

دلخوشیم به اشک‌هایی که از فراقت جاری‌ست

تاریخ انتشار: ۱۵ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۳۱۰۰۱

ما این روزها دلخوشیم به اینکه شنیده‌ایم مادرت حواسش به جامانده‌ها هست و سهم آن‌ها را مخصوص کنار می‌گذارد، دلخوشیم به اینکه جواب سلام‌های از راه دور ما را هم می‌دهی و دلخوشیم به دو، سه قطره اشک چشم‌هایمان که از فراقت جاری‌ست.

به گزارش خبرنگار ایمنا، ما این روزها دلخوشیم به اینکه شنیده‌ایم مادرت حواسش به جامانده‌ها هست و سهم آن‌ها را مخصوص کنار می‌گذارد، دلخوشیم به اینکه هوای دردانه جامانده‌ات را هم داشتی، دلخوشیم به اینکه جواب سلام‌های از راه دور ما را هم می‌دهی، دلخوشیم به دو، سه قطره اشک چشم‌هایمان که از فراقت جاری‌ست و دلخوشیم به عشقی که از کودکی در قلب‌مان جوانه زده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این روزها که می‌رسد یکی نام مشایه و دیگری نام طریق‌العلما را می‌آورد؛ دیگری سخن از چای عراقی و یکی هم از عشق همسایه‌هایت به زائران می‌گوید اما برای مایی که جاماندیم، مشایه و طریق‌العلما تفاوتی ندارد، همه این نام‌ها به تو ختم می‌شود و مهم هم همین است.

من تا سال قبل هیچ وقت تصوری از پاهایی که در مسیر تو تاول می‌زنند نداشتم، من هیچ‌وقت آن دخترک‌هایی که التماس می‌کنند تا دستمالی از آن‌ها بگیریم را از نزدیک ندیده بودم، من هیچ مردی که با عصا یا ویلچر به مقصد تو می‌آید یا پیرزنی که تمام دارایی خود را خرج تو می‌کند را از نزدیک ندیده بودم؛ من هیچ وقت حال و هوای شنیدن نوای «مای بارد» و گرفتن آن ظرف‌های آب را از دست کودکان عراقی را نچشیده بودم اما سال قبل بود که در کمال ناباوری چشم وا کردم و خودم را وسط صحن و سرایت دیدم و وقتی از عشق بدون مرز تو می‌گویند یعنی چه؟

انگار که آدمی وقتی برای یک‌بار راهی دیار تو می‌شود، منتظر است تا هر سال او را فرا بخوانی؛ انگار که هرچیزی جز آمدن به سوی دیار تو برایش بی معناست و انگار بدجور بر آمدن به سمت تو حساب کرده، اما نوشته بود برای آمدن به اربعین نه آمدن او که قرار است بیاید قطعی است و نه نیامدن او که قرار است نیاید.

این روزها پریشانم؛ قرار بود که این روزها در کنج حرمت، یعنی درست کنار آن قفسه کتاب‌های دعا بنشینم و به قربان صدقه تک تک آیینه‌کاری‌های دورتادور حرمت بروم، قرار بود امسال هم خودم را کنج حرم پدرت جا کنم و تمام آنچه که این یک سال بر دلم گذشت را به باباعلی بگویم اما من جامانده‌ام آقا.... اما نه با درد تازیانه و سیلی‌ها؛ من همان جا مانده‌ای هستم که برای دیدنت به هر دری زدم و اما این روزها در چهار دیواری خانه اسیر شده‌ام.

می‌گفتند ناامید نباش، هنوز فرصت هست و می‌توانی به «او» برسی اما اربعین رسید و من نرسیدم؛ اربعین رسید و من کنج حرمت نبودم، اربعین رسید و من در اتمسفر وجود تو نفس نکشیدم و این روزها را تنها به این امید می‌گذرانم که شاید روزی در میان اشک‌های سجده شکرم در برابر درگاهت جان بدهم.

کد خبر 685306

منبع: ایمنا

کلیدواژه: خرده روایت های اربعین اربعین 1402 اربعین ۱۴۰۲ حیاتنا الحسین ع پیاده روی اربعین 1402 اربعین1402 تاریخ اربعین 1402 زائران اربعین همایش جاماندگان اربعین جاماندگان اربعین حسینی شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۳۱۰۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حمله عجیب روزنامه جوان به مدافعان تعطیلی شنبه: پیـام پنهان دارد | از بعد نمادین روزها غفلت نکنید!

رسانه اصولگرای جوان نوشت: مسئله فقط تعطیلی یک روز نیست، مسئله تغییر نظم اجتماعی است. نظم اجتماعی باید بر اساس یک منطق روشن تنظیم شود. تعطیلی شنبه‌ها یعنی محوریت نظم اجتماعی بر اساس منطق اقتصادی، اما تعطیلی جنبه تنظیم نظم اجتماعی براساس منطق فرهنگی است.

روزنامه جوان نوشت:

دین برای زمان اهمیت ویژه قائل است. اسلام به برخی زمان‌ها نگاه ارزشی دارد . عناوینی، چون «شب قدر، روز مبعث، عید غدیر، روز عاشورا، عید فطر، شب جمعه و روز جمعه» نشان از نگاه خاص اسلام به برخی از زمان‌ها و جانمایی خاص آن در زندگی انسان مسلمان دارد.

اساساً اسلام یکی از عناصر تنظیم‌گر در سبک زندگی اسلامی را زمان می‌داند. توجه به ساعات خاص، روزهای هفته، روزهای خاص در ماه، روزهای خاص در سال همه گویای نوع نگرش اسلام به مقوله زمان است.

تجربه نشان می‌دهد هنگامی که دو روز تعطیل است، به طور طبیعی روز دوم به عنوان روز اصلی تعطیل قلمداد می‌شود. چه اینکه امروزه در تهران روزهای پنج‌شنبه تعطیل است و مردم از آن به‌عنوان روز کارهای عقب‌مانده استفاده می‌کنند و جمعه را تعطیل به‌معنای استراحت و تفریح به شمار می‌آورند. چهره عمومی شهر نیز جمعه را به عنوان روز تعطیل نشان می‌دهد.

تحولات فرهنگی هیچ‌گاه یک‌شبه رخ نمی‌دهد. ذهنیت اجتماعی آرام‌آرام شکل می‌گیرد. به امروز که ذهنیت عمومی جمعه را روز تعطیل می‌داند نگاه نکنید. تعطیلی شنبه به‌مرور زمان و طی یک دهه آینده موجب خواهد شد ذهنیت اجتماعی جمعه را از مدار و محور بودن تعطیلات خارج کند و جمعه نقشی را در زندگی بیابد که امروز پنج‌شنبه به‌عنوان روز نیمه‌کاری و کم‌کار هفته انجام می‌دهد.

جایگاه جمعه در فرهنگ اسلامی، اما جایگاه خطیری است. در اسلام جمعه محور بخشی از اعمال عبادی فردی و اجتماعی، رسیدگی‌های فردی و دینی به شمار آمده‌است. از صبح جمعه که با دعای ندبه و انتظار ظهور آغاز می‌شود تا ظهر جمعه که محل اجتماع مسلمین در نماز جمعه است. تا ده‌ها آداب فردی که برای جمعه تصویر شده‌است.

جمعه روز خاص و نماد اسلام است و به نوعی از شعائر اسلامی شناخته می‌شود. در برابر شنبه که نماد یهود است و یک‌شنبه که نماد مسیحیت است. ما نسبت به بعد نمادین روزها غفلت داریم.

بعد نمادین دین یکی از عناصر هویت‌سازی دینی است. عنصر هویت‌ساز مرز شما با غیر شما و دیگری شما را تعیین می‌کند، اما غفلت از آن موجب درهم آمیختگی فرهنگی، هویت‌زدایی و عدم تشخص آن جامعه می‌گردد. ظاهر استدلال برای تعطیلی شنبه‌ها خیلی روشن و در نگاه ابتدایی مقبول است. باید برای تجارت خارجی خود را با ایامی که جهان در حال کار است، هماهنگ باشیم، اما نکته این است که مسئله را نباید سطحی دید.

مسئله فقط تعطیلی یک روز نیست، مسئله تغییر نظم اجتماعی است. نظم اجتماعی باید بر اساس یک منطق روشن تنظیم شود. تعطیلی شنبه‌ها یعنی محوریت نظم اجتماعی بر اساس منطق اقتصادی، اما تعطیلی جنبه تنظیم نظم اجتماعی براساس منطق فرهنگی است. اسلام برای حیات انسانی ارزش ویژه بر مدار حیات طیبه قائل است و نظم اجتماعی را نیز براین مدار سامان می‌دهد. (این بخش نیازمند توضیح و تبیین فنی و براساس روح شریعت است.)

در نامه اخیر اتاق بازرگانی ایران خطاب به مقام معظم رهبری مبنی بر لزوم تعطیلی شنبه‌ها این است:

«اثربخشی اقدامات دولت برای افزایش ارتباط با سایر کشورهای بلوک شرق و غرب و توسعه روابط تجاری و اقتصادی، در گرو پذیرش هر چه بیشتر استانداردهای اقتصاد جهانی است.»

این استدلال که باید خودمان را با نظم جهانی در حوزه اقتصاد تطبیق دهیم، آشناست. سال‌ها قبل طیفی سخن از جامعه جهانی می‌زدند، اما این جهان، جهانی است که امریکا و غرب محور آن هستند. حرکت به‌سمت استانداردهای مثلاً جهانی یعنی پذیرش گام‌به‌گام نظم غربی در حالی‌که امروز دنیا در حوزه‌های مختلف از جمله اقتصاد در حال عبور از نظم فعلی و تک قطبی است.

تشکیل پیمان‌های مالی و اقتصادی بزرگ، چون پیمان شانگ‌های و بریکس، پیمان‌های مالی دو یا چندجانبه و دلارزدایی همه به‌معنای عبور از نظم موجود است. در چنین دوران عبور از نظم امریکایی سوق دادن کشور به سمت آن نوعی ارتجاع تمدنی است.

تأکید می‌کنم مسائل کلان را نباید اتمیک و نقطه‌ای دید، تعطیلی شنبه‌ها را باید در یک اتمسفر کلان فرهنگی، اجتماعی، ملی و بین‌المللی تحلیل کرد. پیامدها، روندها، آسیب‌ها و دیگر جوانب باید در این بستر تحلیل و بررسی شود. پس مسئله تنها تعطیلی یک روز نیست، مسئله تحول در رویکرد کلان جامعه، وجهه اجتماعی، پیام پنهان این تصمیم به ناخودآگاه جامعه است.